خطبه اول – بخش اول
در این بخش شارح ابتداء مقدمه ای کوتاه رابیان می نماید و بعد به سراغ متن می رود این بخش از خطبه در مورد ناتوانی انسان از شخنان هداوند در حد ذات وصفات است وبیان می شود که انسان در حدی می تواند خداوند را بشناسد که او خود وسیله شناخته شدنش را محیا کرده است و این مسئله علتی ندارد جز اینکه خداوند واجب الوجود است و قدیم بذات و انسان موجودی است ممکن و فقر محض و عقلا محال است که ناقص بتواند کامل را در بر گیرد و به تمامی شئون او احاطه پیدا کند .اشاره می شود که خداوند دارای حدو مرز نیست و محدود بودند با ذات کبریایی خداوند هماهنگی ندارد و اینکه پروردگار در هیچ بازه ای مانند زمان نیز محدود نمی باشد .

دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.