خطبه شانزده-بخش سوم

در این بخش امام (ع) به این مسئله اشاره دارند که مردم در نهایت یا به جهنم و یا به بهشت رهسپارند و بلا تکلیفی وجود ندارد واین انسان است کهمرگ را می چشد و نه مرگ . اشاره می شود که مردم چند دسته هستند عده ای به سرعت به سمت حق می روند و عده ای آهسته می روند و عده ای هستند که کوتاهیمی کنندو اهل جهنم می شوند واین افراد با اینکه تشخیص می دهند ولی در مسیر حق قدم برنمی دارند .در بخش دیگر اشاره می شود که مومن باید میانخوف رجاء باشد .اشاره می شود که با التباس حق به باطل باعث می شوند کهباطل علیرغم عدم همخوانی با فطرت خداجوی بشر در عالم ماندگار شود . امیر المومنین (ع) کسی است که برای حفظ حدود الهی ۲۵ سال خانه نشینی را تحمل کرد .به این مسئله اشاره می شود که انسان پتانسیل آن را دارد که خداگونه
باشد و خلیفه ی خدا برروی زمین باشد . ولی این خدا گونه بودن در سطح یک ممکن الوجود است . و امام (ع) بزرگترین خسران را عدم شناخت خود می داند واینکه از کجا آمده چرا آمده و باید چه بکند و به کجا می رود . اینکهانسان مکلف است با تقوا یعنی با خود نگهداری از عمل کند و حقوق نفس ،حقوق خدا ، و حقوق مردم را پاس دارد و اگر سیستمی بر این مبنا پایه گذاری شد
نابود نخواهد شد . وامام (ع) بیان می دارند که انسان نباید جز پروردگار را ستایش کند و در ناکامی ها نباید جز خویش را سرزنش نماید . اشاره می شود که کسانی که به عنوان افارد عادی جامعه به قوانین روزمره توجه نمیکنند وقوانین را رعایت نمی نمایند اگر مصدر امری مهم از امور جامعه باشند قطعا از کسانی که ایشان را محکوم به فساد و امثال آن می کنند به مراتب بدتر خواهند بود .

لینک دریافت