امام شناسی ۳

بسم الله الرّحمن الرّحیم

امام خواهی مطلوب عقلی است فطرت ما امام را میخواهد اما او را خوب نمیشناسیم. عقل ما هم می گوید :امام باید معصوم باشد، باز نمیشناسیم و نمیدانیم آن کسانی که هم مطلوب فطرتند و هم محبوب عقل چه کسانی هستند؟! (اشباح العرش المجید) « اینها کسانی هستند که احاطه ی به عرش مجید داشته اند». عرش که مقام حاکمیت و عالمیت خداست . این بزرگواران از ساکنان آن مقامند که در زیارت جامعه می خوانیم : « خلقکم الله انواًر فجعلکم بعرشه محقدین» «خدا شما را از انواری آفرید و محیط به عرش خودش قرار داد». حقیقت آن که ما درست درک نمیکنیم که عرش و احاطه به عرش یعنی چه؟ این که مقام علم و قدرت خدا در اختیار آنها قرار گرفته و آنها محدق به عرش خدا هستند، چه عظمتی را افاده می کند؟ « الذین اصطفیتهم ملوکاً لحفظ النظام» یعنی خدایا من معتقدم که تو این انوار عرشی را ملک و سلطان و مطلق برای حفظ نظام خلقت قرار دادی. امام زمان (ع) حافظ نظام هستی اداره ی نظام خلقت، واگذاری به اراده ی آنهاست. شاید در ذهن بعضی خطور کند که امام زمان (روحی فداه) الان که غایب از نظر است ، نه مرجع احکام است و نه قیام به اصلاح عالم می کند ، بنابر این وجود آن حضرت چه نقشی در عالم دارد که باید از مادر متولد شده و زنده بماند تا زمان ظهور فرا برسد.
عرض می شود آری؛ باید توجه کامل به این حقیقت داشت که امام زمان(عج) کارش تنها مرجعیت احکام دین و اصلاح جامعه ی بشری نیست ، بلکه کار عمده اش حفظ نظام خلقت است؛ یعنی، همانگونه که خداوند خورشید را حافظ نظام منظومه ی شمسی قرار داده است، و تمام کرات بر محور آن می چرخند، ‌و اگر نباشد اختلال در نظام کواکب و سیارات به وجود آمده متلاشی می گردند، همچنان خالق حکیم اراده اش بر این تعلق گرفته همیشه باید در عالم یک فرد یک انسان کامل با همین بدن عنصری و با تمام خواص بشری موجود باشد. حالا چه حاضر و چه غایب، ‌تا همچون خورشید که در منظومه ی شمسی اش محور است محور وجود عالمیان باشد و تمام برکات از سوی خالق هستی از طریق وجود آن انسان کامل به عالمیان برسد که فرمود : « اگر حجت در روی زمین نباشد ، زمین با اهلش نابود می گردد» ( بحار ج۲۳ صـــ۶ــ ) ثبات زمین و آسمان، ‌بستگی به وجود و اراده ی او دارد و روزی روزی خواران از هر قبیل که باشند، از کف با کفایت او به آنان می رسد.ا مامان معصوم بر پادارنده ی قسط و عدل در جامعه ـ آنها را از ابتدای هستی بر انگیخته ای و مقرر داشته ای که به دست آنها اقامه ی قسط و عدل در میان جوامع انجام پذیرد ـ هستند ».آنها بیایند و از جامعه ی بشری،‌ جامعه ی انسانی بسازند . اگر آنها نباشند، جامعه ی انسانی به معنای واقعی اش تحقق نخواهد یافت . به راستی اگر امام آفریده نشده بود تا جامعه ی بشری را در راه سعادت ابدی بیفکند و به حیات جاودانی برساند، دستگاه خلقت، دستگاه لغو و بی فایده بلکه کودکانه و سفیهانه ای می شد که این نظامات محیر العقول ، آفریده شده باشد برای انسان و انسان برای تبعیت ازجباران و درنده خویان سبک مغز بی خرد، درست مثل این است که در یک فضای وسیعی خانه ای بسیار مجلل و مجهز بسازد، آنگاه درب را باز کند و یک مشت گرگها و خوکها رادر آن رها کند تا هم دیگر را بدرند، بکوبند و فضولات و کثافات در آن بریزند (غرض از خلقت فرعون و شداد) آیا این یک کار ابلهانه نیست؟ خدا هم این عالم را با این همه جهازات شگفت انگیز ساخته باشد برای این که امثال فرعون، شداد، معاویه و یزید و دیگران بیایند و این همه جنایات و درنده خویی ها را انجام دهند؟ آیا این جای اعتراض بر خالق ندارد؟ خداوند متعال خود فرموده اند: این هدف من نبوده! ( و ما خلقنا السماء و الارض و ما بینهما لاعبین )انبیاء آیه ی ۱۶
ادامه دارد….