رفتاری صادقانه یا حرکتی جاه طلبانه

 

تاریخ جهان پر از فراز و نشیب است و ایران نیز از این سیر مستثنی نیست و کسانی که تاریخ را می سازند و البته بعد آن را بازگو نموده یا می نگارند عمدتا کنشگران سیاسی ، فرهنگی و یا اجتماعی و … هستند که با افکار و اعمال خود نبض جامعه را دست گرفته و پویشی مردی و جوشش اجتماعی را رقم می زنند که البته این خود کارکردی از کارکردهای اشخاص برجسته ی اجتماع است اما در این رهگذر آنچه نباید فدا شود حقیقت است حقیقتی که اقشار برگزیده جامعه به بهانه ی نبود یا دفاع از آن مردم را به صحنه های مختلف می کشانند  که گاهی هزینه های فراوانی نیز دارد در همین راستا متنی را از یکی از فعالان سیاسی کشور مطالعه می کردم که فعالیت های مجلس ششم را صادقانه دانسته  و این صداقت را مایه ی هزینه برای این مجلس قلمداد نموده بود. همین قضاوت موجب شد تا نگاهی به آن برهه ی تاریخی بیندازیم و ببینیم آنچه موجب هزینه برای برخی از اعضای این مجلس بود چگونه رفتارهایی بوده است ؟ آیا صداقت ایشان موجب شده تا موضع گیری هایی از سوی بزرگانی چون رهبر انقلاب صورت بگیرد یا ترجیح منافع گروهی بر ملی هزینه هایی را به ایشان تحمیل نمود ؟

شاید بتوان قدم اول در این مجلس را اعتراض به اعتبار نامه های برخی نمایندگان از جمله غلامعلی حداد عادل یا سایر نمایندگان اصول گرا دانست اعتراضی که رئیس اصلاح طلب مجلس ششم نیز آن را غیر قانونی دانست که این نیز خود جای سوال دارد زیرا این جریان همیشه مدعی شعار «زنده باد مخالف من » هستند .

اما چالش بعدی که در این دوره از مجلس رخداد درگیری نماینده مجلس و قوه قضائیه بود که موجب شد حسین لقمانیان به ۱۳ ماه زندان تعزیری محکوم شود که آن موضوع نیز با نامه نگاری نمایندگان اصولگرا و در خواست ایشان از رییس قوه قضائیه برای گرفتن حکم عفو از رهبری به پایان رسید .

باید این را نیز گوشزد کرد قوه قضائیه در مواردی دیگر مانند اعلام جرم علیه حمید رسایی نماینده اصول گرا ثابت کرده در بسیاری از موارد مشی فرا جناحی دارد . به هر روی چالش ها و یا به تعبیر آن فعال سیاسی صداقت های اکثریت مجلس ششم به همین موارد ختم نمی شود، اوج این رفتار ها در موضوع اصلاح قانون مطبوعات و حواشی آن که به پیشنهاد نوشیدن جام زهر به رهبری منتهی می گردد مشاهده می شود . جریان بدین منوال بوده است که مجلس پنجم بنا به ملاحظاتی قانون مطبوعات را بازنگری کرده و قانونی را تصویب کرده بود که دارای بند های زیر بود، طبق این قانون صاحبان امتیاز یا نویسندگان روزنامه باید شرایط زیر را احراز می کردند و از قوانین ذیل پیروی می نمودند:

« حکم انفصال از خدمت موقت یا دائم کسانی که در صدد اعمال فشار بر مطبوعات باشند.- لازم الاتباع بودن مصوبات شورای عالی امنیت ملی برای مطبوعات.- اضافه شدن «انتشار مطلب علیه قانون اساسی» به مصادیق اخلال در مبانی و احکام اسلام.- ممنوعیت استفاده از کمک های خارجی.- جرم بودن واگذاری نشریه به غیر، اعم از قطعی یا شرطی، یا اجاره.- اضافه شدن شرط «پایبندی و التزام عملی به قانون اساسی «برای متقاضی روزنامه .- مسئولیت سایر اشخاص(نویسنده و …) در ارتکاب جرم مطبوعاتی علاوه بر مدیر مسئول .- تعیین مجازات برای برخی از جرایم مطبوعاتی.- اضافه شدن برخی از اعضاء به هیأت نظارت.و مهمترین بخش آن:- ممنوعیت فعالیت مطبوعاتی هواداران و اعضای گروه های ضد انقلاب و گروه های غیرقانونی و محکومین دادگاه های انقلاب اسلامی بوده است. »

مجلس ششم اولین گام خود را اصلاح این قانون قرار داد در حالی که این مصوبه آخرین مصوبه مجلس پیشین بود و هنوز از تصویب آن زمان لازم نگذشته بود تا نواقص آن مشخص شود لذا رهبر انقلاب با ارسال نامه ای خطاب به رئیس و نمایندگان آن مجلس اینگونه می نگارند :”بسم الله الرحمن الرحیم جناب حجه الاسلام و المسلمین آقای کروبی ریاست مجلس شورای اسلامی و حضرات نمایندگان محترم با سلام و تحیات،مطبوعات کشور سازنده افکار عمومی و جهت دهنده همت و اراده مردمند، اگر دشمنان اسلام و انقلاب و نظام اسلامی مطبوعات را در دست بگیرند یا در آن نفوذ کنند خطر بزرگی امنیت، وحدت و ایمان مردم را تهدید خواهد کرد و اینجانب سکوت خود و دیگر دست اندرکاران را در این امر حیاتی جایز نمی دانم.قانون مطبوعات کنونی تا حدودی توانسته است مانع از بروز این آفت بزرگ شود و تفسیر آن و امثال آنچه در کمیسیون مجلس پیش بینی شده مشروع و به مصلحت کشور و نظام نیست.” «سید علی خامنه ای».

ایشان در همان زمان نیز از کلید واژه «نفوذ» استفاده می کنند و قانون مصوب مجلس پنجم را مانع از نفوذ اجانب و ضد انقلاب می دانند .

گام بعدی ، نگارش نامه ای از سوی نمایندگان مجلس ششم به رهبر معظم انقلاب بود وپیشنهاد نوشیدن جام زهر به ایشان بود _ برخی از عبارات آن برای نسل کنونی نیز آشناست _ در آن به مورادی اشاره شده بود از جمله «قتل‌های زنجیره‌ای، جنایت کوی دانشگاه، تعطیلی مطبوعات و رسانه‌ها، دستگیری فعالان سیاسی، سرکوب دانشجویان و دانشگاهیان، اجرای علنی احکام قضایی بسیار کم سابقه،» پس از این سخنان صادقانه نوبت به اوج صاداقت دوستان می رسد که همان تحصن مقدس است! . تحصنی به بهانه رد صلاحیت عده ای از نمایندگان ولی واقعا چرا نباید کسانی که داعیه دار قانون مداری و … به قانون تمکین کنند ؟چرا نباید این اصل اول مردم سالاری رعایت شود در حالی که در نامه ی نمایندگان مزبور به رهبری ایشان قانون اساسی را میثاق ملی دانسته اند .

اما از برکات این حرکت صادقانه نیز نباید غافل شد یکی از این برکات اعلام همبستگی دشمنان قسم خورده ی انقلاب با این تحصن مقدس بود! .امام خمینی (ره) می فرماید :«  و ما هم نباید توقع داشته باشیم که اینها برای ما خوب بگویند، اگر خوب بگویند، معلوم می‌شود ما خیانتکاریم![۱]» 

فرهاد ملاامینی

دبیر مجمع پیروان مهدی موعود (عج)