سازمان ائتلاف مسیحی

اسرایئل از برخی اراضی عقب نشینی خواهد کرد ، ولی از اورشلیم صرف نظر نخواهد کرد، و نتیجه آن، جنگ فرجام تاریخ است.
پت رابرتسون رئیس سازمان ائتلافات مسیحی

مسیحی یهودی و فرجام تاریخ بشریت :
فرانیس فوکویاما،دانشمند علم سیاست، ژاپنی تبار مقیم ایالات متحره در مقاله ای ایدئولوژیک که سخنرانی او را در مجله ناسیونال اینترست در سال ۱۹۸۹ و مطالب کتابش((پایان تاریخ و آخرین انسان)) که در سال ۱۹۹۲ به چاپ رسید را در بر میگرفت؛ به این نتیجه رسید که نقش قرن بیستم با پیروزی آزار دهنده ی تمدن غرب به پایان رسید و در این زمینه به کم اهمیت شدن جایگزین های اساسی اصول و متدها و در پایان کومونیسم استناد جست و آنرا نقطه پایان تغییر و تحول بشری به شمار آورد. به نظر میرسد ایده فرجام تاریخ،ایده نوینی نیست که فوکویاما آنرا ابداع کرده باشد. دو قرن قبل هگل فیلسوف آلمانی اعلام کرد که تاریخ در سال ۱۸۰۶ به پایان می رسد چون این اعتقاد در او بوجود آمده بود که شکست امپراطوری پروس در جنگ ((ینا)) بوسیله ناپلئون، پیروزی بزرگی برای انقلاب فرانسه به شمار می آید که نوید دهنده ی روی کار آمدن دولتی است که اصول آزادی، برادری و مساوات در آن تجسم پیدا می کند و بوسیله آن دولت است که این اصول در سراسر جهان منتشر می شود.
با مطالعه تاریخ ملاحضه می کنیم که ((کارل ماکس)) یکی از مهمترین کسانی است که ایده فرجام تاریخ را ترویج کرد. او اعتقاد داشت، با تحقق((یتوپیای کمونیستی؟؟؟)) که بالاخره بر تمام اختلاف نظرهای پیش آمده فائق خواهد آمد، تاریخ به پایان می رسد. به سان مارکس که منظومه فکری هگل را برعکس کرد، ماکس ویپر دانشمند آلمانی تبار علوم اجتماعی ظهور نمود تا ماتریالیسم مارکس را رد کند و اعتبار آرمانگرایی هگل را بازگرداند، چرا که اعتقاد داشت، اخلاق پروتستانی روح سرمایه داری است و سرمایه داری پایان تاریخ است. پس از اینکه خود تاریخ، ماتریالیسم مارکس را رد کرد ( با نمونه شوروی و اروپای شرقی آن) فوکویاما سخنرانی ایدئولوژیک ـ تبلیغاتی خود را تحت عنوان تلنگری به غرب تلقی کرد، بلکه اساس آنرا نقد مارکسیم و کمونیسم قرار داد و آنرا تحت عنوان تلنگری به فرو پاشی نظام کمونیستی در اروپای شرقی نوشت و پس از آن و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بر این افکار در کتاب خویش تحت عنوان(( پایان تاریخ و آخرین انسان)) تاکید کرد. هدف فوکویاما از نوشتن آن مقاله ی ایدئولوژیکی ـ تبلیغاتی چیزی جز ثبت(( لحظه ای آمریکایی)) در تاریخ بشریت نبود، به عبارت دیگر هدف او این بود که پیروزی آمریکا پس از سقوط و فروپاشی کمونیسم در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی را ثبت و آن را لحظه ی فرجام تاریخ عنوان کرد.
پس از پیروزی آمریکا در جنگ خلیج فارس، بوش (پدر) رئیس جمهور ایالات متحده در صدد برآمد تا برپایی((نظام نوین جهانی)) را اعلام کند و ایده ی فرجام تاریخ را با نشر ارزشهای آمریکایی در سراسر جهان یا ((آمریکایی نمودن جهان)) تحقق بخشد. سپس کتاب ساموئل هانتینگتون دانشمند آمریکایی تبار علوم سیاسی تحت عنوان((جنگ تمدن ها:ساخت دوباره نظام جهانی)) که در سال ۱۹۹۶ منتشر شده بود، وارد عرصه شد تا پیشگویی کند، پایان تاریخ، پایان جنگ تمدن هاست. به عبارت دیگر پایان تاریخ، جنگ تمدن مسیحی غرب با ما بقی جهان است. ترد هانتینگتون، یونان شرقی و روسیه(( چون مسیحیت ارتودوکس بود)) و آمریکای لاتین ( چون مسیحیت کاتولیک بود) و ژاپن (که نه در زمره کشورهای غرب بود و نه در گروه کشورهای مسیحی) جزء غرب بشمار نمی آمدند. بعبارت دیگر منظور او از غرب مسیحی،کشورهای پروتستان یعنی ایالات متحده و اروپای غربی بود. در همان خط سیرها نتینگتون و فوکویاما (( بنارد لویس)) خاور شناسان و استاد علوم خاور دور دانشگاه پرونستون آمریکا، راه پایه روزی نظریه جنگ تمدن ها ادیان و اعلام پیروزی ایدئولوپیکی غرب مسیحی را پیش گرفت.
او در کتاب خویش تحت عنوان (( فرهنگ ها در جنگ)) به تاریخ جنگهای غرب و شرق و به شکل بسیار واضح تر به جنگ های غرب اروپایی آمریکایی(مسیحی) با شرق( مسلمان)می پردازد. به این ترتیب جنگ تمدنها در جنگ میان تمدن غرب مسیحی و تمدن شرق اسلامی خلاصه می شود، تا بدین وسیله با دیدگاه ها نتینگتون اختلاف نظر پیدا کند، چون هانتینگتون برد جنگ تمدنها را آن قدر توسعه داد که شامل جنگ میان تمدن غرب و شش تمدن دیگر جهان میشد که اسلام نیز در میان این شش تمدن قرار داشت. در واقع هانتینگتون نیز به سان لویس اما به نحوی دیگر جنگ تمدن ها را خلاصه نمود، ولی این بار او آنها را در جنگ میانی ادیان خلاصه و اعلام کرد .
فرجام این جنگ با پیروزی غرب مسیحی به پایان می رسد و این پیروزی از سال ۱۴۹۲ میلادی یعنی سال کشف قاره آمریکا آغاز شده است. به نظر میرسد، سال ۱۹۴۲ شاهد سه حادثه بزرگ بود که جهان ادیان و تمدن ها را به سه بخش تقسیم کرد. سال ۱۹۴۲ سال باز پس گیری((گرانادا)) آخرین پایگاه مسلمانان در شبه جزیره ی ایبری توسط مسیحیان بود. بدین ترتیب مسلمانان به درون صحراهایشان عقب نشینی کردند و این مسئله ای است که تاکید میکند، اکتشافات اروپایی ها ادامه دارد،چرا که پس از آن شاهد کشف دماغه ی امید نیک توسط((ماژلان))هستیم که به اروپایی ها امکان داد، اعراب را محاصره تجاری و بازرگانی کنند و راه تجارت و بازرگانی با چین و خاور دور را کشف کنند.
همچنین اروپایان در این سال وارد عصر اصلاح مذهبی و انقلاب رنسانس شوند و باعث شد تا تمدن اروپا زاده شود و ارتباط خویش را با میراث قرون وسطی قطع کند و روی به مدرنیسم آورد و این زمانی است که تمدن اسلامی دوران رکود و فترت خود را میگذرانید و روی به میراث گذشته آورد و مغول ها تاتارها و ترکها سراسر کشورهای اسلامی را غارت و چپاول کردند.
سال ۱۹۴۲ شاهد بیرون راندن یهود از اسپانیا نیز بود. مسیحیت یهودی در میان یهودیانی که کاملا یا ظاهرا به آیین مسیحیت در آمده بودند یا به اروپای دوران انقلاب و اصلاح پیوسته بودند،دوباره ظهور کرد. آنها حیسیت و اعتبار یهودیت و عهد قدیم را در لاهوت مسیحی به آن بازگرداندند و این مسئله ای است که با جنبش اصلاح طلب مذهبی پروتستانی در قرن بعد به اوج خود رسید تا پروتستانیسم صبغه ای یهودی یافته و با انقلاب پورتانی ها(پرهیزگاران) مسیحیتی یهودی شود. در آخر اینکه در سال ۱۴۹۲ سال کشف آمریکا ،حادثه ای بود که از یکسو از جهان مسیحیت دفاع کرد و از سوی دیگر وجهه ی مسیحیت یهودی را بالا برد. مهاجران اولیه مسیحیت پروتستانی پورتانی یهودی شده را به دنیای جدید بردند و آمریکا را سرزمین موعود جدید و خود را ملت برگزیده ی خداوند تلقی کردند و با خداوند عهد بستند، اگر خداوند رفتن آنها را به دنیای جدید فراهم سازد، جامعه ای بنیان کنند که قوانین الهی بر آن حکومت کند، به گونه ای که((جان و ینتروپ))ـ اولین حاکم مستعمره ی خلیج ماساچوست ـمستعمره را به (( شهری بر بالای تپه)) {معادل مدینه ی فاضله در فلسه ی اسلامی} تشبیه کرده بود که نگاه جهانیان متوجه آن است.
طی بیداری بزرگ مذهبی در دهه های سی و چهل قرن هجدهم که شکل احیای کالوینیسم و راه انجیلیسم مذهبی را به خود گرفته بود، اعتقاد به هزاره خوشبختی در سراسر آمریکا منتشر شد و این عقیده با شعور و احساس ملی آمریکایی ها درآمیخت تا به هدفی تبدیل شود که عنوان کند، آمریکا سرزمین خداوند بر روی زمین و مقدمه ساز فرجام تاریخ و بازگشت مسیح است.
طی دومین بیداری بزرگ مذهبی (حدود سال ۱۷۹۰ تا دهه سی قرن ۱۹) اعتقاد به هزاره و برانگیختگی یهود.